"Mijn ouders konden mijn zus pas bezoeken toen ze de Belgische nationaliteit kregen"

~Indra Lubaba Alshahrour was achttien jaar toen ze – na een kort verblijf in Egypte – uit Syrië in ons land aankwam. Na een parcours met vallen en opstaan hoopt ze in juni af te studeren als apothekersassistente. “Ik bleef altijd tegen mezelf zeggen dat mijn tegenslagen een teken waren om te blijven doorzetten”.

Lubaba en ik ontmoeten elkaar in een koffiehuis in de Tiensestraat in Leuven, een regio die gedomineerd wordt door studenten en waar het zelfs als het regent zoeken is naar een plekje op een terras. “Hier kom ik altijd heen met mijn vriendinnen, ze hebben hier de beste koffie van Leuven”, zegt Lubaba terwijl onze cappuccino’s geserveerd worden. “Binnenkort verlaat ik Leuven om naar Aalst te verhuizen. In augustus ga ik trouwen en mijn verloofde woont daar. Ik zal Leuven missen, want het is echt een heel fijne plek om heen te komen. Ik woon nu dan wel in Linden, maar ons sociale leven speelt zich hier af”.

Wat was je eerste indruk van Leuven? Heb je altijd van de stad gehouden of is de liefde doorheen de jaren gegroeid?

"In het begin was het natuurlijk wel wennen. We hadden nog nooit van België gehoord voor we hierheen kwamen, laat staan van Leuven. Brussel en ook de Smurfen kende ik wel, maar ik heb pas later beseft dat zij de eerste Belgen waren die ik leerde kennen. Het eerste wat ons opviel toen we hier aankwamen is hoeveel blonde mensen met blauwe ogen hier zijn (lacht). Daarnaast viel ons op dat hier ’s avonds amper iemand op straat is. Dat mis ik wel aan Syrië, maar ook aan Egypte. Daar is er dag en nacht van alles te beleven. Daarom denk ik eraan om in de toekomst misschien terug te migreren naar de Arabische wereld, maar we zullen zien wat de toekomst brengt."

Heb je dan al concrete plannen om terug te keren naar het Midden-Oosten of is het eerder een verlangen voor de toekomst?

"Het is eerder een idee. Hier in België is het ook goed om te leven. Alles is hier goed geregeld. Als je documenten nodig hebt, kan je een afspraak maken bij de gemeente en weet je dat het in orde komt. In Syrië duurt het vaak een eeuwigheid voor iets in orde is en moet je vaak onder tafel extra betalen (lacht). Ook wordt niemand hier achtergelaten. Er is goede gezondheidszorg en als je hulp nodig hebt, weet je dat je die zal krijgen. Ik wil eerst ook mijn opleiding afmaken en gaan werken of nog verder studeren, daarna zien we wel weer."

Je zal bijna afstuderen als apothekersassistente. Hoe heb je die opleiding ervaren?

"Het was een parcours met vallen en opstaan. Voor ik startte aan de opleiding apothekersassistente heb ik lessen Nederlands gevolgd. Die waren heel moeilijk, ik zal nooit vergeten hoe we artikels uit Knack moesten analyseren (lacht). Toen ik uiteindelijk was geslaagd voor die taalcursus, kreeg ik te horen dat ik me niet mocht inschrijven aan de hogeschool, omdat mijn diploma secundair onderwijs uit Egypte gelijk werd gesteld aan een getuigschrift van de tweede graad Belgisch secundair onderwijs. Dat was een hele grote klap voor mij."

"Toen ik uiteindelijk was geslaagd voor die taalcursus, kreeg ik te horen dat ik me niet mocht inschrijven aan de hogeschool (...) Dat was een hele grote klap voor mij."

"Gelukkig had ik mijn familie die me altijd bleef steunen. Ik ben er ook van overtuigd dat er iets goeds zit in elke tegenslag die op je pad komt en het een teken is om te blijven doorzetten. Dat heb ik dan ook gedaan en ik ben gestart aan tweedekansonderwijs. Op die manier haal ik volgende maand mijn diploma secundair onderwijs en het diploma van apothekersassistente. Ook mijn Nederlands is tijdens de opleiding tot apothekersassistente verbeterd. Ik werd dan ook gedwongen om Nederlands te praten met mensen die Nederlands als moedertaal hebben. Ik heb zo meer geleerd dan tijdens de lessen Nederlands die ik hiervoor volgde."

Waar droom je verder van?

"Ik weet niet of apothekersassistente helemaal mijn ding is, maar ik zou wel in het veld van de exacte wetenschappen blijven. Ik twijfel dus nog om verder te studeren of niet. Ook wil ik graag de Belgische nationaliteit krijgen, maar daar moet ik een minimum aantal uren voor werken. Mijn ouders hebben sinds kort de Belgische nationaliteit, omdat mijn vader al enkele jaren vast werk heeft bij de groendienst van Lubbeek. Ze hebben toen meteen vliegtickets gekocht naar de Verenigde Arabische Emiraten. Niet om op vakantie te gaan, maar om mijn zus te bezoeken. Toen de oorlog uitbrak in Syrië vluchtte zij met haar gezin naar daar. Mijn ouders hadden haar al tien jaar niet meer gezien. Ik hoop dat wanneer ik de Belgische nationaliteit krijg, ik haar na al die jaren eindelijk zal kunnen gaan bezoeken."